เกียรติประวัติ ของ พงษ์ศักดิ์เล็ก ศิษย์คนองศักดิ์

แชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBU (2540 - 2541)
- ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBU 28 มีนาคม 2540 ชนะทีเคโอ ยกที่ 1 มาซูกิซี สกาลี ( แอฟริกาใต้) ที่ สนามกีฬาอำเภอปากเกร็ด จ.นนทบุรี
- สิงหาคม 2541 ถูกปลด
แชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBC (2544 - 2550) ทำสถิติป้องกันตำแหน่งแชมป์โลกในรุ่นฟลายเวทมากที่สุดในโลก
- ชิง 2 มีนาคม 2544 ชนะทีเคโอ ยกที่ 1 มัลคอล์ม ทูนาเกา ( ฟิลิปปินส์) ที่ จังหวัดพิจิตร
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 15 กรกฎาคม 2544 ชนะทีเคโอ ยกที่ 5 ฮายาโตะ อาซาอิ ( ญี่ปุ่น) ที่ ไอจิเก็งบูโดกัง นาโงยะ จังหวัดไอจิ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 26 ตุลาคม 2544 ชนะคะแนนโดยเทคนิค ยกที่ 8 อเล็กซ์ บาบา ( กานา) ที่ สนามกีฬาจิระนคร อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 6 ธันวาคม 2544 ชนะทีเคโอ ยกที่ 2 ลุยส์ อัลเบร์โต ลาซาร์เต ( อาร์เจนตินา) ที่ โรงแรมจอมเทียน เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 19 เมษายน 2545 ชนะน็อก ยกที่ 1 ไดซูเกะ ไนโต ( ญี่ปุ่น) ที่ สวนสาธารณะ 200 ปี บึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 5, 6 กันยายน 2545 ชนะคะแนน เฆซุส มาร์ติเนซ ( เม็กซิโก) ที่ ฟิวเจอร์พาร์ครังสิต
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 6, 26 พฤศจิกายน 2545 ชนะคะแนน ฮิเดโนบุ ฮนดะ ( ญี่ปุ่น) ที่ โรงยิมเนเซียมจังหวัดโอซากะ โอซากะ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 7, 6 มิถุนายน 2546 ชนะคะแนน แรนดี้ แมนกูบัท ( ฟิลิปปินส์) ที่ จังหวัดสงขลา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 8, 14 พฤศจิกายน 2546 ชนะคะแนน ฮุสเซน ฮุสเซน ( ออสเตรเลีย) ที่ สนามมวยเวทีลุมพินี
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 9, 3 มกราคม 2547 ชนะคะแนน มาซากิ แทรช นากานูมะ ( ญี่ปุ่น) แปซิฟิกโก โยโกฮามะ คานางาวะ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 10, 15 กรกฎาคม 2547 ชนะน็อก ยกที่ 5 ลุยส์ อังเฆล มาร์ติเนซ ( เม็กซิโก) ที่ จังหวัดขอนแก่น
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 11, 29 มกราคม 2548 ชนะทีเคโอ ยกที่ 5 โนริยูกิ โคมัตสึ ( ญี่ปุ่น) ที่ โรงยิมเนเซียมจังหวัดโอซากะ โอซากะ
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 12, 10 ตุลาคม 2548 ชนะคะแนน ไดซูเกะ ไนโต ( ญี่ปุ่น) ที่ โครากูเอ็งฮอล โตเกียว
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 13, 16 กุมภาพันธ์ 2549 ชนะคะแนน ฆิลเบร์โต เกบ บาอัส ( เม็กซิโก) ที่ จังหวัดชัยนาท
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 14, 1 พฤษภาคม 2549 ชนะคะแนน ไดโงะ นากาฮิโระ ( ญี่ปุ่น) ที่ กองทัพภาคที่ 1 กรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ เขตบางเขน
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 15, 30 มิถุนายน 2549 ชนะทีเคโอ ยกที่ 4 เอเบราร์โด โมราเลส ( เม็กซิโก) ที่ พารากอนฮอลล์ สยามพารากอน เขตปทุมวัน
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 16, 17 พฤศจิกายน 2549 ชนะคะแนน โมเนลิซี่ เอ็มเยเกนี่ ( แอฟริกาใต้) ที่ โรงเรียนสุรนารีวิทยา จังหวัดนครราชสีมา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 17, 6 เมษายน 2550 ชนะอาร์ทีดี ยกที่ 7 โทโมโนบุ ชิมิซุ ( ญี่ปุ่น) ที่ เทศบาลเมืองทับกวาง จังหวัดสระบุรี
- เสียแชมป์ 18 กรกฎาคม 2550 แพ้คะแนน ไดซูเกะ ไนโต ( ญี่ปุ่น) ที่ โครากูเอ็งฮอล กรุงโตเกียว
แชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBC เฉพาะกาล (2552)
- ชิง 24 เมษายน 2552 ชนะคะแนน ฆูลิโอ เซซาร์ มิรันดา ( เม็กซิโก) ที่ เวทีมวยชั่วคราว หน้าศาลากลาง จังหวัดฉะเชิงเทรา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 28 สิงหาคม 2552 ชนะน็อกยก 6 ทากาฮิสะ มาซูดะ ( ญี่ปุ่น) ที่ จังหวัดเชียงใหม่
แชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBC (สมัยที่ 2; พร้อมกับได้แชมป์โลกของเดอะริง[3]) (2553-2555)
- ชิง 27 มีนาคม 2553 ชนะคะแนน โคกิ คาเมดะ ( ญี่ปุ่น) ที่ อาริอาเกะ โคลอสเซียม โตเกียว ( เป็นการแพ้ครั้งแรกของ โคกิ คาเมดะ)
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 8 ตุลาคม 2553 ชนะคะแนน สุริยัน ศ.รุ่งวิสัย ( ไทย) ที่ เวทีมวยชั่วคราว องค์การบริหารส่วนตำบลหนองไฮ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ [13]
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 2, 1 กรกฎาคม 2554 ชนะคะแนน ทาคูยะ โคงาวะ ( ญี่ปุ่น) ที่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 3, 21 ตุลาคม 2554 ชนะคะแนน เอ็ดการ์ โซซา ( เม็กซิโก) ที่ กองทัพภาคที่ 1 กรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 4, 23 ธันวาคม 2554 เสมอโดยเทคนิค ฮิโรฟูมิ มูไก ( ญี่ปุ่น) กองทัพภาคที่ 1 ภายในกรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ แขวงอนุสาวรีย์ เขตบางเขน (เกิดอุบัติเหตุศีรษะชนกันในยกแรก ฮิโรฟูมิ มูไก ไม่อาจชกต่อไปได้)
- เสียแชมป์ 2 มีนาคม 2555 แพ้ทีเคโอ ยกที่ 6 ซอนนี่ บอย จาโร ( ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว หน้าศาลากลาง จังหวัดชลบุรี
แชมป์อินเตอร์เนชันแนลรุ่นฟลายเวท WBC (2555)
- ชิง 31 สิงหาคม 2555 ชนะคะแนน เฮียวบุ นากางามะ ( ญี่ปุ่น) ที่ เวทีมวยชั่วคราว จังหวัดนครศรีธรรมราช
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 1 พฤศจิกายน 2555 แพ้ทีเคโอยก 3 เรย์ เมกริโน ( ฟิลิปปินส์) ที่ เวทีมวยชั่วคราว จังหวัดศรีสะเกษ
เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
- เสมอ 12 ยก ชิงแชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBC 8 มีนาคม 2551 ไดซูเกะ ไนโต ( ญี่ปุ่น) โครากูเอ็งฮอล โตเกียว

ผลงานประวัติศาสตร์

ได้รับการบรรุจุชื่อไว้ในหอเกียรติยศ (Hall of Fame) ของ WBC และเป็นนักมวยคนแรกด้วยที่มีชื่อบรรจุอยู่โดยที่ยังไม่ได้แขวนนวม
อดีตแชมป์โลก 2 รุ่น ( ไม่เป็นทางการ ) ไลต์ฟลายเวท WBU และ ฟลายเวท WBC
อดีตแชมป์โลกฟลายเวท 3 สมัย( ไม่เป็นทางการ ) ฟลายเวท WBC( 2544-2550 ),ฟลายเวท"เฉพาะกาล"WBC( 2552 ),ฟลายเวท WBC( 2553-2555 )
อดีตแชมป์โลกฟลายเวท เดอะริงก์ The Ring
เป็นเจ้าของสถิติชนะน็อกเร็วที่สุดในรุ่นฟลายเวท จากการชนะน็อก ไนโตะ ไดสุเกะ ยกที่ 1 ด้วยเวลาเพียง 34 วินาที พร้อมกับได้ถูกยกย่องให้เป็นแชมป์เกียรติยศ[1]
เจ้าของสถิติป้องกันตำแหน่งแชมป์มากที่สุดในโลกเฉพาะรุ่นฟลายเวทรวม 17 ครั้ง( ทำลายสถิติเดิมที่ มิเกล กันโต ทำไว้ที่ 14 ครั้ง )
ได้รับยกย่องให้เป็นนักมวยแห่งทศวรรษของ WBC [14]
พ.ศ. 2550 รางวัลชนะเลิศ นักกีฬาอาชีพยอดเยี่ยม สยามกีฬาอวอร์ดส์ ครั้งที่ 1
นักมวยที่เก่งที่สุดของโลกอันดับที่ 6 เมื่อเทียบกันปอนด์ต่อปอนด์ ของนิตยสารเดอะริง ประจำปี ค.ศ. 2010
นักมวยที่เก่งที่สุดของโลกอันดับที่ 7 เมื่อเทียบกันปอนด์ต่อปอนด์ ของนิตยสารเดอะริง ประจำปี ค.ศ. 2011
พ.ศ. 2555 รางวัลรองชนะเลิศ นักกีฬาอาชีพยอดเยี่ยม สยามกีฬาอวอร์ดส์ ครั้งที่ 6 [15]
ได้รับเกียรตินำรูปประดับไว้ในเข็ดขัดแชมป์โลกรุ่นเล็กของ WBC อย่างถาวร[16]